Ridley Scott's Unmade Dune: A 40th Anniversary Revelation
Deze week is vier decennia sinds David Lynch's Dune in première, een kassa -flop die sindsdien een toegewijde cult -aanhang heeft gecultiveerd. Dit staat in schril contrast met Denis Villeneuve's recente grootschermaanpassingen van de klassieke roman van Frank Herbert. De betrokkenheid van Ridley Scott, voordat Lynch de teugels nam, blijft grotendeels onbekend - tot nu toe.
Een ontwerp van 133 pagina's van Scott's verlaten Dune scenario, geschreven door Rudy Wurlitzer in oktober 1980, is opgegraven uit de Coleman Luck Archives aan het Wheaton College. Dit script, bedoeld als deel één van een tweedelig epos, onthult een opvallend andere visie dan de interpretaties van Lynch of Villeneuve.
Het eerste scenario van Frank Herbert werd overdreven trouw geacht aan de roman en cinematisch onhandig. Scott selecteerde na het beoordelen een handvol scènes en nam vervolgens Wurlitzer in dienst voor een volledige herschrijving. Het resulterende script, met behoud van de essentie van het boek, injecteerde een unieke gevoeligheid.
Talrijke factoren hebben bijgedragen aan de ineenstorting van het project: de dood van Scott's broer, zijn terughoudendheid om te filmen in Mexico (de vraag van de laurentiis), een ballonbudget van meer dan $ 50 miljoen en de allure van Universal's Blade Runner project . Een sleutelfactor, zoals onthuld in een meesterwerk in wanorde - David Lynch's Dune , was het gebrek aan universele toejuiching van het script.
Was de aanpassing van Wurlitzer een filmisch falen, of gewoon te donker en politiek geladen voor een mainstream kaskraker? Een gedetailleerde analyse van het script stelt lezers in staat om hun eigen conclusies te vormen. Terwijl Wurlitzer en Scott weigerden commentaar te geven, spreekt het script zelf boekdelen.
Een donkere Paul Atreides
Het script opent met een droomreeks die apocalyptische legers weergeeft, waarbij Paulus 'bestemming wordt voorspeld. De visuele beschrijvingen zijn rijkelijk suggestief, met de kenmerkende stilistische dichtheid van Scott. De zevenjarige Paul, verre van de weergave van Timothée Chalamet, ondergaat een proces door pijn, zijn litanie tegen angst intercut met zijn moeder, die hun psychische band benadrukt. Terwijl de versie van Lynch beelden van een brandende hand bevatte, benadrukt de versie van Scott Paul's "Savage Innocence" en assertieve aard. Het script bevat zelfs een flash-forward die de transformatie van Paul in een masterzwaardman presenteert. Dit staat in contrast met de weergave van Lynch, waar de kwetsbaarheid van Paul een ander soort spanning creëert.
de ondergang en politieke intriges van de keizer
Het script introduceert een cruciale wending: de dood van de keizer, die dient als de katalysator voor de gebeurtenissen die volgen. De begrafenis van de keizer, een mystiek spektakel, wordt gevolgd door een ontmoeting tussen Leto en Baron Harkonnen, die de beroemde regel weerspiegelt: "Hij die de kruiden bestuurt, controleert het universum."
De Guild Navigator en Arrakis
Het script toont de gilde-navigator als een bizar, kruiden-mutte wezen, een opvallend visueel element afwezig in de films van Villeneuve. De aankomst van de Atreides op Arrakis wordt afgebeeld met een middeleeuwse esthetiek, die de nadruk legt op zwaarden, feodale gebruiken en ecologische verwoesting. Het script benadrukt klassenverschillen en stedelijke squalor, die inspiratie haalt uit de Slag om Algiers . Een nieuwe actiescène toont Paul en Duncan die zich bezighouden met een brutaal bargevecht, een afwijking van de subtielere benadering van de roman van conflicten. De scène introduceert ook Stilgar, de Fremen -leider.
De diepe woestijn en een brute confrontatie
Paul en Jessica's Desert Escape is intens, met een crashlanding en een aangrijpende reis. Paul's ontmoeting met een zandworm spiegelt de aanpassing van Villeneuve. Het script laat met name de incestueuze relatie weg tussen Paul en Jessica, een belangrijke verandering van eerdere concepten die Herbert en de Laurentiis boos hebben gemaakt. Het script bevat echter nog steeds een moment van fysieke nabijheid tussen moeder en zoon. De Fremen Encounter en het duel met Jamis worden afgebeeld met grafisch geweld, spiegelen, maar uitbreiden, scènes uit Lynch's film.
Het water van de levensceremonie en een nieuwe koninklijke familie
Het script culmineert in een water van levensceremonie, een mystiek en erotisch ritueel waarbij een sjamaan en een zandworm betrokken zijn. Jessica wordt de nieuwe dominee moeder en Paul en Jessica worden geaccepteerd door de Fremen. Het script eindigt met Paul en Jessica, naast Chani, gepresenteerd als een nieuwe koninklijke familie, die het toneel vormt voor toekomstig conflict.
Een gedurfde, revisionistische visie
Scott's Dune , zoals voorgesteld door Wurlitzer, presenteert een donkere, meer politiek geladen interpretatie van de roman. Paul is minder een terughoudende held en meer een ambitieuze leider, bereid om meedogenloze tactieken te gebruiken om zijn doelen te gebruiken. Hoewel het script aanzienlijk afwijkt van het werk van Herbert, toont het script een sterke focus op de ecologische, politieke en spirituele elementen van het verhaal. De volwassen thema's en grafisch geweld hebben waarschijnlijk bijgedragen aan de afwijzing ervan, maar het biedt ook een uniek perspectief op het epos van Herbert. De erfenis van het script reikt echter verder dan zijn niet -gerealiseerde potentieel en biedt een fascinerende blik in een alternatief dune universum. De blijvende relevantie van de thema's van Herbert - milieuverklaring, fascisme en de noodzaak van maatschappelijk ontwaken - nakomt zich op dat dune het publiek zal blijven boeien voor de komende generaties. Misschien zal een andere filmmaker een versie van 
dune 
naar het scherm brengen die zijn ecologische en politieke complexiteit volledig omarmt.
